Utworzenie nowej parafii w 1991 r.
  Mimo utraty dawnego piÄ™knego klasztoru w Lublinie przy ul. BernardyÅ„skiej, wskutek kasaty przez zaborców w 1864 r., Bernardyni zawsze byli obecni w Lublinie głównie poprzez Ojców pracujÄ…cych i studiujÄ…cych na KUL. Nie mieli jednak wÅ‚asnego domu zakonnego. Dopiero pod pod koniec lat 80-tych, dziÄ™ki zabiegom profesora KUL o. Oktawiana Jusiaka i prowincjaÅ‚a Bernardynów O. Andrzeja Pabina, ks. bp ordynariusz BolesÅ‚aw Pylak wyraziÅ‚ zgodÄ™ na zaÅ‚ożenie nowego klasztoru i parafii na terenie planowanego w przyszÅ‚oÅ›ci osiedla "Botanik" w dzielnicy SÅ‚awinek/SÅ‚awin (nieopodal ogrodu botanicznego i poligonu wojskowego. ByÅ‚ to teren na obrzeżach miasta, bardzo zaniedbany i wyludniony - zaledwie ok. 450 mieszkaÅ„ców). W tym miejscu zakonnicy zakupili dziaÅ‚kÄ™ przy ul. Willowej i wybudowali tymczasowÄ… drewnianÄ… kaplicÄ™ z klasztorem, którÄ… poÅ›wiÄ™ciÅ‚ Ks. bp BolesÅ‚aw Pylak, ordynariusz lubelski 11.08.1991 roku. Jest to historyczna data powrotu Bernardynów do Lublina i zaÅ‚ożenie nowego klasztoru i parafii pw. Å›w. Brata Alberta. Pierwszym proboszczem zostaÅ‚ o. Jan Szpila, a wspomagali go budowniczy tegoż klasztoru o. Oktawian Jusiak i o. Mariusz Lepianka. W pracach duszpasterskich pomagali także ojcowie studiujÄ…cy na KUL. Kolejnymi przeÅ‚ożonymi klasztoru i kierujÄ…cymi życiem nowej i rozwijajÄ…cej siÄ™ parafii byli: o. Albert DrożyÅ„ski, o. Julian Åšmierciak, o. Malachiasz Makuch, o. Oswald Jasielski i ponownie o. Julian Åšmierciak - który już wprowadziÅ‚ parafian do nowego koÅ›cioÅ‚a w 2011 r. (ale o tym na nastÄ™pnej stronie). Â
   Życie parafii przy maÅ‚ej drewnianej kaplicy trwaÅ‚o 20 lat. ByÅ‚y to wspaniaÅ‚e lata. Wszyscy miÅ‚o wspominajÄ… uroczÄ… kaplicÄ™, bardzo przytulnÄ… i stylowo zdobionÄ…. Bardzo maÅ‚a wówczas wspólnota parafialna sprzyjaÅ‚a temu, że wszyscy czuli siÄ™ jak w rodzinie. Zainteresowanie parafian wszelkimi budowami i dziaÅ‚aniami byÅ‚o wielkie. Niektórzy włączali siÄ™ bezpoÅ›rednio do prac albo gotowali obiady dla pracowników. Dzieci spÄ™dzaÅ‚y caÅ‚e dnie przy klasztorze - nie dziwiÅ‚o to wcale, bo w tej dzielnicy Lublina nie byÅ‚o prawie nic, wiÄ™c wszelkie atrakcje byÅ‚y jedynie w klasztorze. Dbali o to zakonnicy, którzy organizowali dla dzieci spotkania oazowe, a później nawet kawiarenki i festyny. Pusty teren SÅ‚awina stopniowo zaczÄ…Å‚ siÄ™ zaludniać, budowano nowe i piÄ™kne domy, a także bloki mieszkalne, które po roku 2000 powstawaÅ‚y w bardzo szybkim tempie. W 2002 r. wybudowano ul. WillowÄ… (które wczeÅ›niej byÅ‚a głębokim wÄ…wozem). RównoczeÅ›nie zakonnicy zaczÄ™li budować nowy murowany klasztor, a później okazaÅ‚y koÅ›ciół ( o czym na nastÄ™pnej stronie). Stara drewniana kaplica zostaÅ‚a rozebrana w 2014 r. i podarowana do potrzebujÄ…cej parafii na Ukrainie (do miejscowoÅ›ci Makarew), gdzie funkcjonuje do dziÅ›. Poniżej zachÄ™camy do oglÄ…dniÄ™cia galerii zdjęć, które dla starszych bÄ™dÄ… miÅ‚ym wspomnieniem, a dla nowych źródÅ‚em informacji.Â
(Aby otworzyć fotografie kliknij i przeglądaj jak na komórce, przesuwając palcem lub myszką. Najlepiej powiększ na całe okno "kwadratem" w prawym górnym rogu. Tam też wyłącz znakiem X lub na klawiaturze ESC )